วิธีติดตั้งกล้องวงจรปิด IMOU และแลนไร้สายมาตรฐาน

ข้อจำกัดอย่างมากมายด้วยสายเคเบิลของการสื่อสารในการเชื่อมต่อในสถานที่ต่างๆ   ที่ต้องการความสวยงามและพื้นที่ใช้งานทั่วไป   การพัฒนาเครือข่ายไร้สายจึงถือว่าเป็นการพัฒนา

เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ใช้งานให้มีความยืดหยุ่นและมีความสะดวกในการเชื่อมต่อมากยิ่งขึ้นการเชื่อมต่อไม่จำเป็นต้องใช้สายเคเบิลเพื่อเป็นสื่อในการส่งข้อมูล   แต่การสื่อสารที่เกิดขึ้นจะใช้คลื่นวิทยุความถี่ต่างๆ 

เป็นตัวนำส่งข้อมูลที่ต้องการจากแหล่งข้อมูลต้นทางไปสู่ปลายทางในระยะทางที่จำกัด  เรียกการสื่อสารที่เกิดขึ้นว่า  แลนไร้สาย  การสื่อสารไร้สายนี้มีอุปกรณ์เชื่อมต่อที่สำคัญ  คือ  จุดเข้าถึงเครือข่าย  เรียกว่า  เอพี   

การสื่อสารไร้สายในเครือข่ายเฉพาะที่สามารถแบ่งออกตามประเภทสื่อที่ใช้ในการส่งข้อมูลได้  3  ประเภท  คือ  คลื่นวิทยุ  คลื่นไมโครเวฟ  และคลื่นอินฟราเรด

 

 

วิธีติดตั้งกล้องวงจรปิด IMOU

 

 

การสื่อสารไร้สายในเครือข่ายแลนด้วยคลื่นวิทยุ

การสื่อสารระยะทางไกล  ทำงานด้วยเทคโนโลยีการแผ่สเปกตรัม  2  ประเภท  คือ  การแผ่สเปกตรัมแบบลำดับตรง  หรือเรียกว่า  ดีเอสเอสเอส  และการแผ่สเปกตรัมแบบความถี่กระโดด  หรือเรียกว่า  เอฟเอชเอสเอส   

ปัญหาการสื่อสารด้วยคลื่นวิทยุในแลนไร้สาย   เป็นปัญหาการแทรดสอดของคลื่นสัญญาณวิทยุที่เกิดจากการสะท้อนผนังรอบด้านในระยะการสื่อสาร  เรียกว่า  ปัญหาการแทรกสอดหลายเส้นทางคลื่นที่เกิดจากการสะท้อนนี้จะถูกส่งถึงแหล่งรับข้อมูลปลายทางในเวลาที่แตกต่างกัน 

เปรียบเหมือนการส่งข้อมูลมีการแทรกสอดของสัญญาณจากภายนอกส่งผลให้เกิดปัญหาย่อยในการสื่อสารเรียกว่า  ปัญหาการเลือนของเรย์ไลท์  

เกิดเมื่อความแตกต่างของความยาวของระยะทางที่คลื่นเคลื่อนที่ซึ่งเป็นผลมาจากการเคลื่อนที่จากทิศทางต่าง  ๆ   และความยาวของเส้นทางที่คลื่นเคลื่อนที่มีขนาดเป็นจำนวนเท่าของครึ่งหนึ่งของความยาวคลื่นที่ใช้ส่งข้อมูล  

ส่งผลให้เกิดการหักล้างกันของสัญญาณข้อมูลที่ถูกส่งไปยังปลายทางได้  เกิดการยกเลิกการส่งสัญญาณในที่สุด 

การแก้ไขปัญหาในการสื่อสารด้วยคลื่นวิทยุ  คือการส่งข้อมูลแบบการแผ่สเปกตรัมแบบความถี่กระโดดโดยการสื่อสารจะมีการกระโดดคลื่นไปสู่ความถี่อื่นๆ  เป็นระยะๆ  

การสื่อสารด้วยคลื่นอินฟราเรดเป็นอีกวิธีการหนึ่งที่ป้องกันเหตุการณ์เลือนหายของเรย์ไลน์ได้  เนื่องจากช่วงความยาวคลื่นของคลื่นอินฟราเรดมีความสั้นมาก

การสื่อสารไร้สายในเครือข่ายแลนด้วยคลื่นไมโครเวฟ

การสื่อสารที่มีผู้นิยมใช้กันอย่างแพร่หลายเพราะระยะทางการเชื่อมต่อค่อนข้างไกล  ความเร็วสูง  และมีอำนาจใจการส่งผ่านวัตถุได้ดีกว่าคลื่นอินฟราเรดกล้องวงจรปิด   

ส่วนมากใช้เชื่อมต่อระหว่างชั้นภายในอาคารหรือระหว่างอาคารในบริเวณเดียวกันที่ไม่มีโลหะกีดขวางอยู่   การสื่อสารที่เกิดขึ้นจะมีการกล้ำสัญญาณด้วยคลื่นความถี่เดียว  

ในการสื่อสารที่เกิดขึ้นจะมีการติดตั้งด้วยคลื่นแถบความถี่    ประโยชน์ที่สำคัญที่สุดในการใช้ระบบคลื่นไมโครเวฟ  คือ  ปริมาณข้อมูลที่ส่งมีปริมาณสูงมากขึ้นเพราะ  ไม่เสียเวลาในการทำงานร่วมกับระบบการแผ่สเปกตรัม

การสื่อสารไร้สายในเครือข่ายแลนด้วยคลื่นอินฟราเรด

การสื่อสารที่สามารถส่งข้อมูลได้ครั้งละมากๆ   แต่ระยะทางในการส่งข้อมูลไม่ไกลนัก   การเชื่อมต่อชนิดนี้นิยมใช้เป็นการเชื่อมต่อภายในห้องเดียวกัน  เช่น  การเชื่อมต่อระหว่างเครื่องคอมพิวเตอร์กับเครื่องพิมพ์  เป็นต้น    

 

 

คุณสมบัติในการสื่อสารไร้สายในเครือข่ายแลนที่ใช้แสงอินฟราเรด  มีดังนี้

1. การสื่อสารใช้คลื่นความถี่เดียวกันกับคลื่นความถี่แสงที่วิ่งในวิทยาการเส้นใยนำแสง
   
   
2. การสื่อสารด้วยคลื่นอินฟราเรดนี้เป็นการส่งด้วยแบนด์วิดท์ที่สูงที่สุด ทำให้สามารถส่งข้อมูลในปริมาณได้สูงสุดในขณะหนึ่ง ๆ  ภายใต้ค่าใช้จ่ายที่ต่ำสุด
   
   
3. ระบบอินฟราเรดจะตรวจจับเฉพาะแอมพลิจูดของสัญญาณที่ใช้ส่งข้อมูลเท่านั้น จึงสามารถลดการแทรกสอดที่เกิดขึ้นได้
   
   
4. ข้อจำกัดของการสื่อสารด้วยคลื่นอินฟราเรด คือ  สัญญาณคลื่นอินฟราเรดไม่สามารถเดินทางผ่านวัสดุต่าง  ๆ  ได้  แม้ว่าวัตถุนั้นจะเป็นเพียงหมอกควันเท่านั้น

แลนไร้สายมาตรฐาน  IEEE 802.11 :  Wi-Fi

ส่วนมากนิยมเรียกกันว่า  Wi-Fi  หมายถึงเทคโนโลยีการสื่อสารไร้สายที่ใช้เชื่อมต่อในทุกสถานที่ที่สามารถใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ได้   การเชื่อมต่อด้วยระบบ  Wi-Fi  มีความนิยมอย่างสูงในปัจจุบัน   การเชื่อมต่อสามารถทำได้กับอุปกรณ์หลากหลายในพื้นที่ที่ไม่แคบหรือเล็กจนเกินไป  

ความสามารถในการส่งข้อมูลด้วยระบบ  Wi-Fi  เบื้องต้น    “Wi-Fi”   สามารถพิจารณาได้เป็นเหมือนเครื่องหมายการค้าของอุปกรณ์เครือข่ายไร้สายต่างๆ  

การพัฒนาอุปกรณ์เพื่อการสื่อสารไร้สายในระบบ  Wi-Fi  จะมีองค์กรเพื่อตรวจสอบความเป็นมาตรฐานของอุปกรณ์นั้นๆ   ก่อนที่จะให้ใบรับประกันความเป็นมาตรฐานของอุปกรณ์ตามข้อกำหนดของ  IEEE

 

 

แมนไร้สายมาตรฐาน  IEEE  802.16 :  WiMAX

เทคโนโลยีการสื่อสารข้อมูลชนิดไร้สายที่รู้จักกันในมาตรฐานของ  IEEE  802.16   ได้รับการพัฒนาขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการในการเชื่อมต่อระยะทางไกลครอบคลุมพื้นที่ถึงเมืองๆ 

หนึ่งหรือเป็นเทคโนโลยีเครือข่ายไร้สายที่พัฒนาเพื่อสนองความต้องการช่วยงานบริเวณนครหลวง  ลักษณะของการให้บริการพื้นฐานของ  WiMAX  คือ  การให้บริการการเข้าถึงเครือข่ายไร้สายแถบความถี่กว้าง 

หรือการเข้าถึงเครือข่ายไร้สายแบบบรอดแบนด์  เรียกว่า บีดับบลิวเอ  ที่ตอบสนองการเชื่อมต่อเครือข่ายแบบไร้สายแบบจุดต่อหลายจุด   ความสามารถนี้สามารถเชื่อมต่อเครือข่ายได้ไกลถึง  50  กิโลเมตร 

สำหรับสถานีสื่อสารที่ไม่การเคลื่อนที่หรือย้ายตำแหน่ง   สำหรับสถานีสื่อสารที่มีการเคลื่อนที่หรือย้ายตำแหน่งได้  ซึ่งเปรียบกับการสื่อสารไร้สายแบบ  IEEE  802.11 / Wi-Fi 

ที่สามารถสื่อสารได้เพียงระยะสูงสุดเท่ากับ  100  เมตร  การส่งข้อมูลแบบกระจายสัญญาณนั้นสามารถส่งได้เร็วการส่งด้วยเครือข่ายไร้สายทั่วไปถึง  20  เท่า  จากความสามารถในการเชื่อมต่อในระยะไกลของเทคโนโลยี WiMAX  

จึงก่อให้เกิดประโยชน์ต่อพื้นที่ที่ต้องการใช้เครือข่ายความเร็วสูงที่ไม่สามารถเชื่อมต่อด้วยเทคโนโลยีแบบดีเอสแอลหรือเคเบิลโมเด็มได้

 

 

เทคโนโลยี  WiMAX

การพัฒนาให้เกิดเป็นมาตรฐาน  IEEE  802.16 การให้บริการเครือข่ายในระดับแมน  การพัฒนาเทคโนโลยี  WiMAX  เกิดจากความร่วมมือของผู้ผลิตส่วนประกอบ 

และอุปกรณ์ชั้นนำที่เกี่ยวกับการสื่อสารที่ต้องการสร้างความเข้ากันได้และการทำงานร่วมกันได้ของอุปกรณ์บรอดแบนด์ไร้สาย   การทำงานที่เกิดขึ้นไม่สามารถทำงานร่วมกับเทคโนโลยีที่ได้พัฒนาเพื่อการสื่อสาร  

การพัฒนาศักยภาพในการสื่อสารไร้สายระยะไกลที่แหล่งต้นทางและแหล่งรับข้อมูลปลายทางไม่มีการเคลื่อนไหวหรือเปลี่ยนแปลงสถานที่ในขณะเกิดการเชื่อมต่อ  

การพัฒนาเทคโนโลยีตามาตรฐานได้มีการปรับมาตรฐานและความสามารถของ WiMAX  สู่  IEEE  802.16e  เป็นมาตรฐานการสื่อสารไร้สายที่ตอบสนองต่อการใช้งานแอปพลิเคชันที่มี

แนวคิดของเทคโนโลยี  WiMAX

การพัฒนาเทคโนโลยีนี้เกิดขึ้นภายใต้แนวคิดของการติดตั้งเครือข่ายไร้สายแบบกำหนดจุดคงที่สำหรับการให้บริการเครือข่ายในระดับแมน   เครือข่ายไร้สายแบบกำหนดจุดจะมีแกนหลักของสถานีฐานเชื่อมต่อกับเครือข่ายสาธารณะ 

แต่ละสถานีฐานจะสนับสนุนสถานีสมาชิกหลายสถานี  ไม่ว่าสถานีเหล่านั้นจะมีการเชื่อมต่อเครือข่ายสาธารณะแบบ  Wi-Fi  ที่มีความแรงของคลื่นสูง 

หรือเครือข่ายขนาดใหญ่ที่มีการติดตั้งไฟร์วอลล์   สถานีกลางเหล่านี้จะใช้เเม็กเลเยอร์และจัดสรรแบนด์วิดท์เพื่อการเชื่อมโยงข้อมูลขึ้นสู่เครือข่าย 

หรือการเชื่อมโยงข้อมูลลงจากเครือข่ายสู่สถานีสมาชิกตามความต้องการของแต่ละสถานีโดยการให้บริการที่เกิดขึ้นจะเป็นการให้บริการแบบทันทีเมื่อความต้องการของสมาชิกเกิดขึ้น  

ความสามารถในการเชื่อมต่อและทำงานร่วมกับเครือข่ายไร้สาย  Wi-Fi  ได้อย่างไร้ขอบเขตแล้ว   WiMAX   ยังมีส่วนต่อประสานในการทำงานเหมือนกับเทคโนโลยีอีเทอร์เน็ต  เอทีเอ็ม ไอพี  เครือข่ายส่วนบุคคลเสมือน  และการมัลติเพล็กซ์แบบแบ่งเวลาอีกด้วย

 

 

วิธีการเชื่อมต่อ  WiMAX แบบกำหนดจุด

               การติดตั้งเครือข่าย  WiMAX   พื้นฐานจะต้องประกอบด้วยอุปกรณ์  2  ส่วนที่สำคัญ  คือ

1. เสาส่งสัญญาณ WiMAX   ที่มีลักษณะไม่แตกต่างจากเสาส่งสัญญาณโทรศัพท์ที่สามารถกระจายสัญญาณได้ไกลถึง  3,000  ตารางไมล์
   
   
2. เครื่องรับสัญญาณ WiMAX  อาจติดตั้งเป็นกล่องรับสัญญาณหรือมีลักษณะเป็นการ์ดเครือข่ายแบบพีซีเอ็มซีไอเอ  หรือ  สมาคมบัตรความจำคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลระหว่างประเทศในเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลก็ได้
   
   

เสาสัญญาณ  WiMAX   เชื่อมต่อเครือข่ายอินเทอร์เน็ตด้วยการเชื่อมต่อด้วยสายเคเบิลความเร็วสูง หรือด้วยรูปแบบของการเชื่อมต่อแบบกำหนดจุดแนวเล็ง   การเชื่อมต่อระหว่างสัญญาณ WiMAX  นั้นเรียกว่า  ช่องสื่อสารภาคพื้นดินที่มีการเชื่อมต่อแบบกำหนดจุดแนวเล็ง  

การเชื่อมต่อแบบไม่กำหนดจุดแนวเล็งซึ่งสถานีฐานจะมองไม่เห็นสถานีสมาชิกเพราะมีการบดบังของสภาพแวดล้อม   การเชื่อมต่อที่เกิดขึ้นบนเครือข่ายไร้สาย  WiMAX  มี  2  ลักษณะคือ

1. การเชื่อมต่อแบบกำหนดจุดแนวเล็ง การเชื่อมต่อเครือข่ายความเร็วสูงด้วยความถี่คลื่นสูง   ลักษณะการเชื่อมต่อมีการกำหนดจุดคงที่ไม่มีการเคลื่อนย้ายจุดเชื่อมต่อทั้งจุดส่งและจุดรับสัญญาณ  
   
   การสื่อสารที่เกิดสามารถส่งด้วยคลื่นความถี่สูง   การแทรกสอดของสัญญาณอื่นๆ   จะทำได้ยากเหตุนี้อัตราความผิดพลาดในการส่งข้อมูลจึงมีค่าต่ำ
   
   
2. การเชื่อมต่อแบบไม่กำหนดจุดแนวเล็ง การเชื่อมต่อในลักษณะนี้จะเหมือนกับการเชื่อมต่อบนเครือข่ายไร้สาย  Wi-Fi  การเชื่อมต่อระบบ  WiMAX  จะมีการสื่อสารด้วยคลื่นความถี่ต่ำเช่นเดียวกับคลื่นความถี่ในระบบเครือข่ายไร้สาย  Wi-Fi ส่งผลให้การเชื่อมต่อสามารถส่งผ่านวัตถุกีดขวางได้เช่นเดียวกัน

 

WiMAX   โพรโทคอล

การทำงานจะแบ่งโครงสร้างออกเป็น  4  ชั้น  คือ  ชั้นกายภาพ  ชั้นขนส่ง  แม็กเลเยอร์  และคอนเวอร์เจนซ์   สามารถเทียบสู่ชั้นของตัวแบบอ้างอิงโอเอสไอได้  2  ชั้น  คือ  ชั้นกายภาพ  และชั้นเชื่อมข้อมูล   

โครงสร้างการทำงานสามารถตอบสนองความต้องการการใช้งานแอปพลิเคชันได้หลากหลายประเภท  และยังมีส่วนต่อประสานในการทำงานเหมือนกับเทคโนโลยีอีเทอร์เน็ต  เอทีเอ็ม  ไอพี  เครือข่ายเสมือน  และมัลติเพล็กซ์แบบแบ่งเวลาอีกด้วย

การทำงานในชั้นกายภาพของ  WiMAX

การทำงานในรูปแบบกำหนดจุดและโมบาย  WiMAX  ในชั้นกายภาพจะใช้เทคโนโลยีการถึงจากหลายจุดด้วยการแบ่งคลื่นความถี่เชิงตั้งฉาก  หรือเรียกสั้นๆ  ว่า  โอเอฟดีเอ็มเอ   เป็นที่นิยมในระบบการสื่อสารแบบไร้สายหลายระบบในยุคหลัง

ชั้นควบคุมการเข้าถึงสื่อ  หรือแม็กเลเยอร์

                     โดยทั่วไปเรียกสั้นๆ  ว่า  แม็กเลเยอร์    มีหน้าที่เป็นตัวกลางระหว่างชั้นกายภาพกับชั้นอื่นๆ   ที่เหนือขึ้นไป   ในชั้นนี้ข้อมูลถกแบ่งออกเป็นส่วนย่อยๆ   หลายส่วนที่มีการอ้างอิงที่อยู่ขนาด  48 บิตตามมาตรฐาน 

จะต่างกัยWi-Fi  มีลักษณะเป็นสถาปัตยกรรมแบบกระจายและมีการเชื่อมต่อแบบไม่กำหนดการเชื่อมต่อ  WiMAXเป็นลักษณะสถาปัตยกรรมแบบรวมศูนย์ 

และมีการเชื่อมต่อแบบกำหนดการเชื่อมต่อ    WiMAX  ใช้รหัสระบุการเชื่อมต่อหรือ ซีไอดี  เพื่อระบุที่อยู่ของผู้ส่งและผู้รับแทนที่แม็กแอดเดรสในเครือข่ายชนิดก่อนๆ  และยังมีความสามารถในการประกันคุณภาพการบริหารรวมอยู่ในส่วนการให้บริการตั้งแต่เริ่มต้นอีกด้วย

 

 

Related link :   รั้วไฟฟ้ากันขโมย    สัญญาณกันขโมย